ลูกหลุ้มหมา ลูกอินทผลัม 18. ลูกลิ่งปิ้ง เรียกกันในจังหวัดนครศรีธรรมราช, ในสุราษฏร์ธานีเรียก ลูกเล่งเป้ง 19. ลูกสวา ลูกละมุดฝรั่ง 20. ลูกละไม ลูกมะไฟเปลือกเหลือง 21. ผรา หิ้งที่วางของแขวนอยู่เหนือเตาไฟในครัวมักทำด้วยไม้ไผ่ 22. ลูกหัวคล็อก มะม่วงหิมพานต์ 23. หลุด ดินโคลน ชาวปักษ์ใต้พูดว่า " หลุดติดตีน " แปลว่า " โคลนติดเท้า " 24. โหละปลา การเอาไฟส่องหาปลาในน้ำตื้น หรือในน้ำใส 25. หว้า โชคหรือวาสนา 26. หว้าดี โชคดี 27. หวาก กะแช่หรือน้ำตาลเมา 28. มูสัง อีเห็น(สัตว์วงศ์เดียวกับชะมด) 29. หมา หรือ ติหมา ภาชนะที่ใช้ตักน้ำจากบ่อ ทำด้วยกาบหมาก 30. ตาหนา เครื่องหมายหรือรอยตำหนิบนร่างกายคน 31. มะโหระ ไม่น่าดู, ไม่สมส่วน, ไม่งาม 32. ลาต้า บ้าจี้ 33. ลาไล อาการเผลอเรอ, ความจำเลอะเลือน, ขี้ลืม 34. ย่าหนัด, ย่านหนัด สับปะรด 35. ย่าหมู่ ผลฝรั่ง 36. หยบ หลบซ่อน, เรียกอาการนำของไปซ่อนว่า ลักหยบ 37. น้ำพะ น้ำท่วม 38. นกพังกะ นกกระเต็นปักหลัก, นกกินปลา 39. ลูกหลุมพี ผลไม้พวกระกำมีรสหวานปนฝาด 40. ราจุน การวางยาเบือ 41. ลำปำ ชื่อปลากระแห เป็นปลาน้ำจืดชนิดหนึ่ง 42. มายา ปุ๋ย 43. กง ไม้รูปโค้งที่ตั้งเป็นกงเรือ 44.
ข้อสังเกตคำที่มาจากภาษาชวา ภาษาชวา ปัจจุบันเรียกว่าภาษาอินโดนีเซีย เป็นภาษาคำติดต่อ อยู่ในตระกูลเดียวกับภาษามลายู ภาษาชวาที่ไทยยืมมาใช้ส่วนมาก เป็นภาษาเขียน ซึ่งรับมาจากวรรณคดี เรื่อง อิเหนา เป็นส่วนใหญ่ ถ้อยคำภาษาเหล่านี้ใช้สื่อสารในวรรณคดี และในบทร้อยกรองต่าง ๆ มากกว่าคำที่นำมาใช้สื่อสารในชีวิตประจำวัน
……………………………………………………… ๖. ……………………………………………………… ๒. ……………………………………………………… ๗. ……………………………………………………… ๓. ……………………………………………………… ๘. ……………………………………………………… ๔. ……………………………………………………… ๙. ……………………………………………………… ๕. ……………………………………………………… ๑๐. …………………………………………………… แบบทดสอบ เร่ือง คาทีย่ มื มาจากภาษาชวา-มลายู คาชีแ้ จง ใหน้ ักเรยี นเลือกคําตอบที่ถกู ต้องแลว้ ทาํ วงกลมลอ้ มรอบข้อที่ถูกต้องที่สุดเพียงข้อเดียว ๑. ข้อใดกล่าวถงึ ข้อสงั เกตลักษณะของคําที่มาจาก ๒. คาํ ยืมจากภาษาชวาเขา้ มาในภาษาไทยพร้อมกับ ภาษาชวา-มลายูได้ถูกตอ้ ง วรรณคดเี ร่อื งใด ก. เปน็ คาํ สองพยางค์ ก. รามเกยี รต์ิ ข. ไม่มรี ปู วรรณยุกต์ ข. ระเดน่ ลนั ได ค. ไม่มีเสียงพยัญชนะควบกล้ํา ค. ลลิ ิตเพชรมงกุฎ ง. ทุกข้อทกี่ ล่าวมา ง. ดาหลังและอเิ หนา ๓. ผลไมช้ นิดใดเปน็ คําทีม่ าจากภาษาชวา-มลายู ๔. ข้อใดตอ่ ไปนี้เปน็ คาํ ทีม่ าจากภาษาชวา-มลายู ก. มังคุด ทุกคาํ ข. สม้ โอ ก. ประชุม น้อยหน่า ค. ลาํ ไย ข. ภเู ก็ต กํายาน ง. มะมว่ ง ค. บรรทัด เบตง ง. บุหลง เกาเหลา ๕. ข้อใดต่อไปน้ีไม่มีคําทมี่ าจากภาษาชวา-มลายู ก. นอ้ งชอบกนิ ทุเรยี น ข. มงั คดุ เป็นราชนิ ผี ลไม้ไทย ค.
กระ ชื่อเต่าทะเลชนิดหนึ่ง หลังเป็นเกร็ดแผ่นโตๆดูเหมือนซ้อนกันเหมือนกระเบื้องมุงหลังคา พื้นเหลืองมีกระเป็นสีน้ำตาลแก่ เนื้อเกร็ดใสเหมือนเขาวัว 45. กระจับปี่ พิณสี่สาย 46. กระจูด ไม้ล้มลุกชนิดหนึ่ง ลำต้นกลม ภายในกลวงใช้สานเสื่อหรือกระสอบ 47. กระชัง บังสาดที่ปิดเปิดได้ 48. การแชง เครื่องบังแดดฝนโดยนำใบเตยหรือใบจากมาเย็บเป็นแผง 49. กระดังงา ดอกไม้ชนิดหนึ่งมีกลิ่นหอม 50. กระดาษ กระดาษทั่วไป(คำนี้มลายูรับมาจากอาหรับ) 51. กระตั้ว นกแก้วจำพวกหนึ่ง ขนาดโตกว่านกแก้วธรรมดาสีขาวหรือสีแดงเหลือง 52. กระโถน กระโถนทั่วไป(คำนี้มลายูรับมาจากภาษาฮินดู-สตานี) 53. กระทอก กระแทกขึ้นกระแทกลง 54. กระบือ ควาย(คำนี้เขมรว่า กรฺบี) 55. กระบะ, ตะบะ ภาชนะก้นแบบมีขอบ ทำด้วยไม้หรือโลหะใช้อย่างถาด 56. กระพัน ทนทานต่อศาสตราวุธ มักใช้ควบกับคำอื่นเป็น คงกระพัน หรือ คงกระพันชาตรี 57. กริช มีดสองคม รูปคดปลายแหลม 58. กะปะ ชื่องูพิษชนิดหนึ่ง 59. กะปิ้ง ของที่เป็นแผนๆไม่บางนัก เช่น แผ่นกระดาน กระเบื้อง ขนมปัง, ที่ดินแปลงหนึ่งๆ 60. กะรัง ชื่อปลาทะเลชนิดหนึ่ง 61. กะละปังหา กัลปังหา, ซากของสัตว์ทะเลที่เกาะรวมกันอยู่ลักษณะคล้ายกิ่งไม้ 62.
โนรี ชื่อนกจำพวกหนึ่ง ขนาดกลาง ลักษณะคล้ายนกแก้วมีสีสวยงาม ส่วนมากมีสีเลือดหมู และมีปรกสรเขียวหางค่อนข้างสั้น ไม่มีเรียวยาวอย่างนกแก้ว 80. ปาเต๊ะ ชื่อผ้าโสร่งชนิดหนึ่ง 81. พะไล เรือนที่ต่อจากเรือนเดิม หรืออยู่ในบริเวณเดิม 82. พังพอน ชื่อสัตว์สี่เท้าชนิดหนึ่ง ขนหนาคล้ายกระรอก 83. พัทธยา ลมที่พัดมาจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือในต้นฤดูฝน 84. พันตู ต่อสู้ในตอนประชิดติดพันกัน 85. เพนียด วงล้อมทำเป็นคอกสำหรับคล้องช้าง 86. มังคุด ผลไม้ชนิดหนึ่ง 87. แมงดา สัตว์ปีกชนิดหนึ่ง 88. ยาดำ เป็นเครื่องยาไทยชนิดหนึ่งใช้ผสมเป็นยาถ่าย 89. รองเง็ง ศิลปะการแสดงแบบหนึ่งของชาวไทยมุสลิมภาคใต้ 90. รำมะนา ชื่อกลองชนิดหนึ่ง รูปกลม แบน ตื้น มีหน้าเดียว 91. ลางสาด ผลไม้ชนิดหนึ่ง ผลกลม ออกเป็นพวง 92. สละ ไม้ผลชนิดหนึ่ง ขึ้นเป็นกอ คล้ายระกำ ผลสีคล้ำ ไม่มีหนาม เนื้อสีขาวหราล่อน รสหวาน 93. สลัด โจรซึ่งปล้นเรือกลางทะเล 94. สลาตัน ลมที่พัดจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางตะวันออกเฉียงเหนือในปลายฤดูฝน 95. สีดอ ช้างพลายมีงาสั้นโผล่ออกมาเล็กน้อยผิดกับช้างสามัญ 96. โสร่ง ผ้านุ่งเป็นถุงมีลวดลาย อย่างชาวชวามลายูนุ่ง 97.
กะละแม ชื่อขนมชนิดหนึ่งทำด้วยข้าวเหนียวกะทิและน้ำตาลกวนจนเหนียวเป็นสีดำ 63. กัญชา ชื่อพันธ์ไม้ล้มลุกชนิดหนึ่ง ใบและช่อดอกตัวเมียที่แห้งใช้สูบปนกับยาสูบ มีสรรพคุณทำให้มึนเมา 64. กำยาน วัตถุเครื่องหอมชนิดหนึ่งที่ใช้เผาอบผ้าและทำยาได้ 65. กุญแจ เครื่องยึดประตูหรือหน้าต่างไม่ให้เปิดเข้าออกได้ 66. กำปั่น เรือเดินทะเลขนาดใหญ่ชนิดหนึ่ง 67. กุเรา ชื่อปลาทะเลชนิดหนึ่ง 68. กุลี กรรมกร(คำนี้มลายูยืมมาจากภาษาฮินดูสตานี) 69. กูบ ประทุนหลังช้าง 70. ขนุนหนัง ชื่อขนุนชนิดหนึ่ง ไม่มีหนาม ผิวเรียบคล้ายหนังสัตว์ 71. ขลับ ดำขลับ 72. จำปาดะ ชื่อไม้ผลขนาดกลางคล้ายขนุน แต่เนื้อเหลวกลิ่นฉุน 73. เจียระไน ทำเพชรพลอยหรือแก้วให้เป็นเหลี่ยมตามที่ต้องการ 74. ชะมด ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดหนึ่ง วงศ์เดียวกับอีเห็นและพังพอน 75. ตะกง ที่มีน้ำขัง ภาชนะที่ทำด้วยโลหะสำหรับรองน้ำยางพาราที่ผสมกับน้ำยาเคมีแล้ว เพื่อใช้จับตัวกันเป็นก้อน 76. ทุเรียน ผลไม้ที่เปลือกมีลักษณะ เป็นหนามทั่วทั้งลูก 77. แทงวิสัย เป็นชื่อการเล่นในสมัยโบราณ เป็นการต่อสู้ตัวต่อตัวเพื่อความสนุกสนาน ฝ่ายหนึ่งมีโล่กับอาวุธสั้น อีกฝ่ายหนึ่งถือหอก 78. น้อยหน่า ผลน้อยหน่า 79.
บทที่ 5 คำภาษาชวา – มลายูในภาษาไทย คำภาษาชวา – มลายูที่มีอยู่ในภาษาไทยนั้น จะแบ่งออกเป็น 3 กลุ่มใหญ่ๆ คือกลุ่มที่หนึ่งเป็นคำที่ใช้เฉพาะในท้องถิ่นภาคใต้ของประเทศไทยที่อยู่ใกล้เคียงหรือติดต่อกับมลายูหรือประเทศมาเลเซีย กลุ่มที่สองเป็นคำที่มีใช้ในชีวิตประจำวันโดยทั่วไปไม่ว่าจะเป็นภูมิภาคใด และกลุ่มที่สามเป็นคำที่มีใช้เฉพาะในวรรณคดี เป็นต้น คำ ความหมาย 1. กาหยู, ยาร่วง มะม่วงหิมพานต์ 2. เกาะตะ, กอตะ, โกตะ กล่องบุหรี่ของชาวประมง ทำด้วยไม้มีเชือกผูกแขวนไว้ 3. กัด อวนขนาดย่อม สำหรับดักปลาซึ่งอยู่ผิวน้ำ 4. ฆง ข้าวโพด 5. ฆอและ ไก่ทั้งตัวที่แกงเสร็จแล้ว แกงกับเครื่องเทศผัดกับกะทิ 6. พด คด, งอ, ขด, ลักษณะเปลือกมะพร้าวงอเข้าหากัน 7. พรก กะลามะพร้าว 8. พรัด เรียกฝนหรือมรสุมตะวันตกพัดเข้ามาว่า ฝนพลัด 9. โพระ ที่ลุ่มมีน้ำขัง 10. โจ ยันต์ที่ใช้เขียนไว้ตามต้นไม้ 11. จิ้งจัง เป็นปลาตัวเล็กๆหมักเกลือและมีน้ำด้วย 12. บูดู น้ำเคยที่ได้จากปลาหมักเกลือจนเนื้อเปื่อยใช้เป็น อาหาร 13. ปลาลาหนง ปลาโคบมัน 14. ปอเนาะ โรงเรียที่สอนหนังสือและอบรมศาสนาอิสลาม 15. ปากวะ, ปากระวะ บึงใหญ่ 16. ทำหวะ การเข้าหุ้นกันระหว่างนายทุนกับกรรมกร โดยมากใช้กับการทำนาโดยเจ้านาให้คนอื่นมาทำนาแล้วแบ่งผลกันตามเงื่อนไข 17.